گذشته را خیلی دوست دارم؛ چون آیینه‌ی تجربه‌های من، خاطره‌های خوش من و نشان دهنده چگونگی شکل گرفتن حال و هوای امروز من است. هنگامیکه به گذشته فکر میکنم، یاد یادگرفتن اولین واژه‌های باارزش دنیام می‌افتم؛ همچون: خدا، پدر، مادر، برادر، خواهر و.اولین احساس‌های خوب رو، اولین حرف‌های خوب رو، اولین تجربه‌های خوب رو و.را در میان خانوده‌ام کسب کردم. خانواده بهم یاد داد که هرجایگاه‌ای داشته باشم، همه کس و همه چیز رو درک کنم؛ چون، درک کردن آخرین حد و اندازه برابری و یکدل بودن، و انسانیت فرض کردن انسان است، و نه چیز دیگه‌ای.
بهم یاد دادن تا برای رسیدن به مهمترین هدف زندگی نباید سایر اهداف فرعی رو قربانی کرد، بلکه؛ کنار هدف اصلی اهداف فرعی هم مهم تلقی میشوند، بهم یاد دادن تا به سلامت به آرزوهام برسم، چون رسیدن به هدف بدون سلامتی جسم و روان موفقیت نیست، بلکه؛ شکست پنهان یا شکست مطلق میباشد.
گذشته بسیار زیباست، به شرطی که؛ حال، و در العان زندگی کردنت بر وفق مراد باشد، حال یعنی: العان زنده بودن، العان نفس کشیدن، العان لذت بردن، العان درد کشیدن، العان اندیشیدن و بودن، و.بدون حال نه گذشته‌ای ثبت میشود و نه آینده‌ای در انتظار خواهد بود، بدون تلاش و کوشش در حال و العان نه لذتی از خاطره‌های گذشته خواهی داشت و نه امیدی به آینده، ما العان فکر میکنیم پس هستیم، نه در گذشته یا آینده، حال پلی مابین گذشته و آینده هست.
آینده یعنی؛ بازتاب کارهای انجام شده در حال، و به کار بردن تجربه‌های کسب شده گذشته در آینده است، آینده نماینده گذشته و حال است، نماینده‌ای که همه وجودش را مدیون گذشته و حال میباشد.
خلاصه کلام: گذشته‌ی ما، آینده‌ی ما، بازتاب در حال زندگی کردن ماست، پس العان باید خوب اندیشیدن، درست انتخاب کردن و عمل کردن را یاد بگیریم، نه مثل، دولت محترم آقای بیشترین شعار را دهیم و کمترین، کمترین، کمترین.عمل را انجام دهیم.
استفاده از همه نوشته‌های این وبلاگ با ذکر نام نویسنده بلامانع است.
ساسان زمانی دادانه
العان ,گذشته ,حال ,یاد ,آینده ,اولین ,و نه ,بهم یاد ,گذشته و ,حال، و ,دادن تا
درباره این سایت